Schimmels
Schimmels zijn microscopisch kleine levensvormen. Om te groeien heeft een schimmel een voedingsbodem nodig en vooral vochtigheid.
Zoals elk levend wezen hebben ook micro-organismen een stofwisseling. De opgenomen voedingsstoffen worden omgezet in lichaamseigen stoffen. Bij dit proces worden stofwisselingsproducten, welke niet in het organisme blijven, aan de omgeving afgegeven. Meestal geeft dat een intensieve en eigenaardige geur. (muf, modderig) In sommige gevallen zal de schimmel een toxine produceren. Dit doet de schimmel alleen als de schimmel zijn voedingsbodem dient te verdedigen tegen indringers zoals andere micro-organismen. Tijdens het groeiproces bouwen schimmels netwerken met sporen om zich voort te planten. Sporen worden aan de omgevingslucht afgestaan, evenals de overige stofwisselingsproducten.
Alom voorkomende symptomen m.b.t. de gezondheid bij chronische belasting vanwege schimmelschades zijn ademwegproblemen (90%), huidirritaties, terugkomende infecties, hoofdpijnen en reumatische klachten. Chronische belastingen lokken een reactie op van het immuunsysteem, hetgeen tot symptomen voert.
Het immuunsysteem reageert op gelijke mate op levende als op dode microbiële deeltjes. Het maakt niet uit of micro-organismen met een desinfektiemiddel zijn behandeld of niet. In eerste instantie dient de oorzaak van de aanwezigheid van schimmels te worden aangepakt: het vochtprobleem. Aansluitend kan dan worden overgegaan tot verwijderen van de schimmelplek en het schoonmaken van de omgeving en de door schimmel verontreinigde materialen.
Alleen bij personen met een sterk verzwakt immuunsysteem dient een andere volgorde te worden aangehouden. Deze mensen lopen de kans om een levensbedreigende infektie op te lopen. In dit geval zijn snelle en effectieve maatregelen noodzakelijk.
Zoals elk levend wezen hebben ook micro-organismen een stofwisseling. De opgenomen voedingsstoffen worden omgezet in lichaamseigen stoffen. Bij dit proces worden stofwisselingsproducten, welke niet in het organisme blijven, aan de omgeving afgegeven. Meestal geeft dat een intensieve en eigenaardige geur. (muf, modderig) In sommige gevallen zal de schimmel een toxine produceren. Dit doet de schimmel alleen als de schimmel zijn voedingsbodem dient te verdedigen tegen indringers zoals andere micro-organismen. Tijdens het groeiproces bouwen schimmels netwerken met sporen om zich voort te planten. Sporen worden aan de omgevingslucht afgestaan, evenals de overige stofwisselingsproducten.
Alom voorkomende symptomen m.b.t. de gezondheid bij chronische belasting vanwege schimmelschades zijn ademwegproblemen (90%), huidirritaties, terugkomende infecties, hoofdpijnen en reumatische klachten. Chronische belastingen lokken een reactie op van het immuunsysteem, hetgeen tot symptomen voert.
Het immuunsysteem reageert op gelijke mate op levende als op dode microbiële deeltjes. Het maakt niet uit of micro-organismen met een desinfektiemiddel zijn behandeld of niet. In eerste instantie dient de oorzaak van de aanwezigheid van schimmels te worden aangepakt: het vochtprobleem. Aansluitend kan dan worden overgegaan tot verwijderen van de schimmelplek en het schoonmaken van de omgeving en de door schimmel verontreinigde materialen.
Alleen bij personen met een sterk verzwakt immuunsysteem dient een andere volgorde te worden aangehouden. Deze mensen lopen de kans om een levensbedreigende infektie op te lopen. In dit geval zijn snelle en effectieve maatregelen noodzakelijk.
De bouwbioloog helpt u niet alleen schimmels op te sporen, hij geeft ook advies hoe ze te bestrijden en zelfs te voorkomen.
De bouwbioloog heeft hiervoor de benodigde opleidingen gevolgd in Duitsland.
